معنی ده لو در فرهنگ فارسی عمید

هر یک از ورق های گنجفه که ده خال داشته باشد

معنی ده لو در لغت نامه دهخدا

مرکب از ده = بزن + واو عطف + دار = نگهدار، داروگیر و غوغا و هنگامه و معرکه و آوازمبارزان. (از ناظم الاطباء). همهمه جنگ. بزن و بگیرو نگهدار. (یادداشت مؤلف). داروگیر و کر و فر. (ازبرهان) (آنندراج) (از شرفنامۀ منیری) :، برآمد ده و دار و بند و بکش، نه با اسب جان و نه با مرد هش.، فردوسی.، از ایران ده و دار و بانگ و خروش، فراوان ز هر شب فزون بوددوش.، فردوسی.، خروش آمد از لشکر هردو سوی، ده و دار گردان پرخاشجوی.، فردوسی.، برآمد ده و دار از هر دو سوی، ز گردان جنگی پرخاشجوی.، فردوسی.، - ده و دار و گیر، بزن و نگه دار و بگیر. غوغای جنگ. (یادداشت مؤلف) :، برآمد ز هر سو ده و دار و گیر، درخشیدن تیغ و باران تیر.، فردوسی.، برآمد ز لشکر ده و دار و گیر، بپوشید روی هوا پر تیر.، فردوسی.، برآمد ده و دار و گیر و گریز، ز هر سو سرافشان بد آن برگ ریز.، اسدی.،، جاه و جلال. (از ناظم الاطباء)، نخوت. (ناظم الاطباء)

معنی ده لو در فرهنگ لغت هوشیار

ورق دارای ده خال (گنجفه ورق)

معنی ده لو - جستجوی لغت در جدول جو

ده لو

فرهنگ فارسی عمید

ده لو

لغت نامه دهخدا

ده لو

فرهنگ لغت هوشیار

ساده لوح

بی مکر و حیله، زودباور، احمق، ساده دل

فرهنگ فارسی عمید

ده لچ

(دِهْ لَ)

دهی است از بخش میان کنگی شهرستان زابل. سکنۀ آن 566 تن. آب آن از رود خانه هیرمند تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

ده لولو

(دِهْ لُ لُ)

دهی است از دهستان درختنگان بخش مرکزی شهرستان کرمان. واقع در 33هزارگزی شمال خاوری کرمان. سکنۀ آن 450 تن. آب آن ازقنات تأمین می شود. (ازفرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

دهلو

(دِ)

نام شهری در هندوستان که دهلی نیز گویند. (ناظم الاطباء). صورتی از دهلی و منسوب به آن دهلوی است:
سخن زان گونه گفتم من بلند امروز در دهلو
که از خواب گران بیدار کردستم به شروانش.
امیرخسرو دهلوی (از آنندراج).
سریری که شیرین و خسرو زدند
ز دارای شروان و دهلو زدند.
ظهوری (از آنندراج).
و رجوع به دهلی شود

لغت نامه دهخدا

نه لو

(نُهْ)

در بازی ورق نام ورقی که نه خال دارد: نه لوی خشت، نه لوی خاج، نه لوی دل، نه لوی سیاه. رجوع به نه خال شود

لغت نامه دهخدا

ده یو

(دَهْ)

کشور. (یادداشت مؤلف). ولایتی که محل سکنای قوم یعنی مردمان متشکل از چند عشیره بود در شکل حکومت آریاهای ایرانی قدیم. (ایران باستان ج 1 ص 160). در فارسی لغاتی داریم که دایرۀ مفهوم پارینۀ آنها تنگتر شده از آنهاست دیه یا ده که در فرس هخامنشی دهیو و در اوستا دخیو به معنی کشور یا مملکت است و داریوش بزرگ در سنگنبشتۀ کشورهای بهستان، بابل و مصر و سغد و خوارزم و جز آن را دهیو نامیده است. (فرهنگ ایران باستان ص 60)

لغت نامه دهخدا

ده تو

(دَهْ)

ده لا. ده تا. دارای ده تو. ده لایه:
بر من که دلم چو شمع یکتاست
پیراهن غم چو شمع ده توست.
سعدی

لغت نامه دهخدا

ده دو

(دَهْ دُ)

دو قسمت از ده قسمت چیزی. دو عشر. نفعی است معین که سوداگران با هم دارند. (لغت محلی شوشتر)

لغت نامه دهخدا

زده لو

(زَ دَ)

دهی از دهستان نازلو است که در بخش حومه شهرستان ارومیه واقع است و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)